KONIE

Korzystanie z koni we własnym zakresie. Udostępniamy konia z rzędem.

Więcej informacji:

Tel do kontaktu : 608 205 220

Hucuły na Ekofarmie

Koń huculski (Hucuł) – rasa konia domowego, ceniona za żywotność, siłę i odporność. Koni tych używano niegdyś głównie jako jucznych. Jest to rasa górska, więc jej przedstawiciele bez problemów mogli przenosić ciężkie ładunki nawet po wymagających górskich ścieżkach. Obecnie, ze względu na swą łagodność i inteligencję, używane są często w hipoterapii.

Budowa

Młode ogiery huculskie:

  • Kształt głowy – podłużny,
  • Szyja krótka i mocna, uwieńczona bujną grzywą,
  • Słabo zarysowany kłąb,
  • Łopatki silne, strome oraz krótkie, idealne do zaprzęgów,
  • Tułów jest krótki i zwarty,
  • Koń huculski ma bardzo mocny grzbiet oraz dość szerokie lędźwie,
  • Zad jest zwykle ścięty,
  • Kończyny ma silne i krótkie, czasem nogi tylne – szablaste,
  • Wzrost, od ok. 132 cm do 145 cm w kłębie.

Często występują wady stawów skokowych.

Ogólne

Występuje najczęściej w maści gniadej, myszatej lub srokatej, rzadziej karej lub bułanej. Maść kasztanowata jest niepożądana, ogiery tej maści nie są wpisywane do Ksiąg Stadnych, a klacze maści kasztanowatej mogą być wpisane do Ksiąg Stadnych pod warunkiem, że posiadają typowe cechy rasowe: ciemną pręgę przez grzbiet i pręgowanie kończyn.

Często pojawia się pręga grzbietowa i pręgowanie zebroidalne na kończynach.

Hucuły ze względu na wzrost należą do klasy pony. Jednak błędem jest myślenie o nich jako o małych, słabych, wyłącznie domowych koniach. Są wyjątkowo silne. W okresach wojennych zasłużyły się nosząc ekwipunki ważące do 120 kg po górskich ścieżkach. Są łagodnie usposobione i bardzo szybko się uczą.

Kolejnym walorem koni huculskich jest ich wszechstronność. Sprawdzają się zarówno pod siodłem, jaki i w zaprzęgu. Z roku na rok przybywa amatorów jazdy na tych koniach, startują oni w zawodach – konkursach powożenia zaprzęgami parokonnymi, ujeżdżenia, skokach przez przeszkody oraz tak zwanej ścieżce huculskiej. Hucuły zostały doceniane również w hipoterapii, gdzie niezastąpione są takie cechy jak: spokój i cierpliwość.

Historia / pochodzenie

Po raz pierwszy koń ten został wspomniany w dziele marszałka Krzysztofa Dorohostajskiego Hippica z roku 1603. Pochodzi z Huculszczyzny, historycznej krainy we wschodniej części Karpat, zamieszkanej przez górali huculskich. Trudnili się oni głównie hodowlą, pasterstwem i pracami leśnymi. Do końca XIX w. głównie tam koncentrowała się hodowla koni huculskich.

Podczas I wojny światowej poważnie zachwiała się czystość tej rasy – sprowadzanych było wiele koni różnych ras, które krzyżowano wówczas w najróżniejszy sposób.

Po zakończeniu wojny rasę tę objęto szczególną opieką. W 1924 r. Michał Holländer zainicjował rejestrację klaczy rodnych oraz powstanie Związku Hodowców Koni Rasy Huculskiej.

Aktualnie rejestr klaczy i ogierów prowadzi się poprzez Księgę Stadną Koni Huculskich. Natomiast hodowcy i miłośnicy tej rasy zrzeszeni są w Polskim Związku Hodowców Konia Huculskiego.

Ważniejsze ośrodki hodowli: